Bob's Jazz Blog.

In Juli 2008 volgde ik de “Summer Jazz Workshop” georganiseerd door het Conservatorium van Amsterdam en the Manhattan School of Music. Een van de docenten was Cecil Bridgewater, de ex van de bekende zangeres Dee Dee en een jazzmusicus met een lange staat van dienst met de groten in de jazz.

Op de tweede dag kregen wij van Cecil les in luisteren. Ik dacht nog “hoezo ?” voor zo een voor de hand liggend onderwerp. Cecil begon met ons een jazzopname te laten horen van ca 5 minuten. Daarna vroeg hij ons wat we gehoord hadden. Dat lag nogal voor de hand, we noemden de instrumenten, de soli, de chorussen enz. enz. Cecile liet ons weten dat we NIETS hadden gehoord!?

Want, wat deed de piano nou precies, hoe vulde de bas de drums aan, wat deed de solist met het thema, wat deed de ritmesectie als geheel nou precies enz. enz. , en met precies bedoelde hij in detail. Als je daarover gaat nadenken kom je tot de conclusie dat je veel hoort maar dat zich dat uiteindelijk toespitst op het totale beeld van de opname.

Vervolgens doceerde Cecil “the art of listening”. Eerste stap, zet de opname op en luister zoveel mogelijk uitsluitend naar de drummer, zodat je weet wat die doet qua groove, ritmiek, inspelen op de solisten etc.. Tweede stap, idem, luister naar de contrabas. Derde stap ,idem, luister naar de piano. En doe dat vervolgens voor alle instrumenten. Pas in de laatste stap luister je met de kennis die je hebt opgedaan naar het totaal van de opname.

Op deze manier krijg je een veel bredere en leerzame kijk op wat musici op de plaat hebben gezegd, hoe ze op elkaar reageren, welke technieken ze gebruiken en hoe ze omgaan met de vorm van het stuk.

Ik kan iedereen aanraden op deze manier naar muziek in het algemeen en jazz in het bijzonder te luisteren.