Bob's Jazz Blog.

In het nieuwe programma “Swingin’ Musicals’ van het jazztrio JazzTraffic en jazzvocaliste Colette Wickenhagen besteden we aandacht aan de musical “Red, Hot and Blue” . We brengen de Cole Porter compositie “It’s De-Lovely”. Voor meer informatie over dit programma raadpleeg https://bobvaneekhout.wordpress.com/category/jazztraffic-trio/op dit blog.

Colette Wickenhagen en The JazzTraffic Trio

“She is, like all great singers, first and foremost an interpreter, a sensitive actress… a classic vocal instrument.” – Charles A. Pomerantz.

An inquiry by Bill Evans into “the essential ingredient for a musician to be great.” The response to his question was “To have your own sound.” “Morgana King is the epitome of this criteria… She indeed has her own sound in the best sense of this concept. – Bill Evans

“She was an incredible act… Frank (Sinatra) loved her. Her voice was a great instrument but they couldn’t define her. Where do you put her: pop, jazz or where? ” Sir Monti Rock

Ik durf te wedden jazzvrienden en vriendinnen, dat weinigen van jullie hebben gehoord van Morgana King. Ik in ieder geval niet maar graag verlies ik die weddenschap. Ik kwam haar op het spoor door het beluisteren van Cole Porter’s composities voor de musical Red, Hot and Blue. Ik vond bijgaand filmpje met een prachtige uitvoering uit 1986 van een andere compositie van Cole Porter uit de musical “Red Hot & Blue: “Down in the depths (of the 90th floor)”. Onder het filmpje het verse en de tekst van dit nummer en let eens op de prachtige rijm die Porter in deze tekst opzet, waaruit blijkt dat zelfs de concierge een beter liefdesleven heeft dan de hoofdpersoon. Morgan heeft op sommige plaatsen de tekst wat aangepast.

Manhattan—I’m up a tree,

The one I’ve most adored

Is bored

With me.

Manhattan, I’m awf’lly nice,

Nice people dine with me,

And even twice.

Yet the only one in the world

I’m mad about

Talks of somebody else

And walks out.

With a million neon rainbows burning below me,
And a million blazing taxis raising a roar,
Here I sit, above the town,
In my pet-paillated gown,
Down in the depths
Of the ninetieth floor.
While the crowds in all the nightclubs punish the parquet,
And the bars are packed with couples calling for more,
I’m deserted and depressed
In my regal-eagle nest,
Down in the depths
Of the ninetieth floor.
When the only one you wanted wants another,
What’s the use of swank and cash in the bank galore?
Why, even the janitor’s wife
Has a perfectly good love life,
And here I am, facing tomorrow,
Alone in my sorrow,
Down in the depths
Of the ninetieth floor