Deze recensie schreef ik voor het Hifi Video Test Magazine – Nr 11 – November 2010.
Het Wolfgang Maiwald Trio bracht de CD “Two Faces” uit met Wolfgang aan de piano, Guus Bakker op contrabas en Joost Kesselaar op drums.
Met bijna allemaal eigen werk van de voorman is dit een mooie en afwisselende CD geworden. Het valt niet mee om in deze standaard trio bezetting het publiek te vermaken en het spannend te houden maar dat is voor een groot deel wel gelukt.
Met name de eerste zeven tracks zijn creatief en er is gestreefd naar afwisseling, ingegeven door de begeleiding van drummer Kesselaar die veel vormen naar voren haalt zoals swing, bossa-achtige figuren, illustraties, Latin en mooi brusheswerk bij het eerste nummer.
Bassist Guus Bakker speelt een voorname rol in het geheel. Zo is bijvoorbeeld track # 3 opgehangen aan een mooie herhaalde basloop als centraal thema. Met als titel “Midnight Lounge” past deze opzet uitstekend in dit genre en wordt ook de commercie bedient. Ook in track # 6 doet de bassist van zich spreken door een soort contrapunt partij te spelen in samenhang met de swingende pianopartij van Maiwald, want swingen dat kan deze pianist.
Persoonlijk vind ik track # 8 met de standard “I fall in love too easily” een hoogtepunt van de CD. We hebben dit nummer min of meer te danken aan Frank Sinatra die in 1944 de hoofdrol speelde in de film “Anchors Away” en er op stond dat componist Jule Styne de muziekscore zou schrijven. Daar komt deze standard vandaan en Maiwald maakt dit nummer qua benadering en door sprankelend spel de uitblinker van de CD.
Na deze acht tracks vervlakt de muziek enigszins en wordt het een herhaling van zetten. Mooi mixwerk van Udo Pannekeet die erin slaagde de contrabas als een deken om de drums heen te wikkelen en het geheel onder de piano te “hangen”.
Wolfgang Maiwald Trio – Two Faces – Maiwald Music Productions
Onderstaand filmpje met het titelnummer “Two faces”
0 Responses to “Recensie: Wolfgang Maiwald Trio: “Two Faces””