Leven en werk van Richard Rodgers en Lorenz Hart (aflevering 9), zie ook het programma van Colette Wickenhagen & The JazzTraffic Trio op dit blog
https://bobvaneekhout.wordpress.com/2010/12/17/the-jazztraffic-trio-presenteert-swingin-musicals/
Met hun hits van de musical “Jumbo” (“Little Girl Blue”, “My Romance”) en “On Your Toes” (There’s A Small Hotel”) bereikten Richard Rodgers en Lorenz Hart het toppunt van hun roem.
In 1936 schreven ze de muziekscore voor de musical “Babes In Arms” met een onwaarschijnlijk aantal hits die tot de dag van vandaag veelgespeelde nummers zijn en al in de jaren 1950 van de vorige eeuw onderdeel gingen uitmaken van het jazzrepertoire der groten zoals Miles Davis, Bill Evans, Chet Baker, John Coltrane e.v.a.
De musical bracht onsterfelijke nummers voort zoals “Where Or When”, “I Wish I Were In Love Again”, “My Funny Valentine”, “Johnny One Note” en natuurlijk “The Lady Is A Tramp”. De musical ging in premiere op 14 April 1937 in het Shubert Theater en haalde het respectabele aantal van 289 voorstellingen. In 1939 kwam er een filmversie uit met Judy Garland en Mickey Rooney als sterrren.
Het is moeilijk kiezen uit al die prachtige nummers maar in de maand van Valentijn is natuurlijk “My Funny Valentine” de eerste keus. Probleem is dat er letterlijk honderden uitvoeringen van zijn en niet van de minsten.
Toch heb ik er een juweel uit kunnen halen onder het motto “het hemd is nader dan de rok”. Een UTube filmpje opgenomen vanuit het publiek tijdens een optreden in het Bimhuis van zangeres Fay Claassen, Karel Boehlee (piano), Hein van de Geyn (contrabas) en John Engels op drums. Wat deze uitvoering zo bijzonder maakt is dat Fay en de musici hier de optimale “kunst van het weglaten” beoefenen. Het nummer begint met een prachtig creatieve intro van pianist Boehlee, Hein van de Geyn speelt de eerste acht maten en de herhalingen daarvan dezelfde noot hoog/laag (het is krap aan maar het gaat net, zie ook de gezichtsuitdrukkingen van Hein), Fay zingt indringend, mooi getimed en geconcentreerd puur de melodielijn en John Engels illustreert en laat het ritme weg. Fantastische uitvoering in alle opzichten.
0 Responses to “Rodgers & Hart, Fay, Karel, Hein en John: “My Funny Valentine”.”