Het laatste artikel in een serie over composities met September in de titel. De herfst komt eraan en ook dat is een dankbaar onderwerp geweest voor vele componisten zoals we zullen zien.
Iedere keer als ik naar een filmpje van Michel Petrucciani kijk raak ik gefascineerd door de speling van het lot, of de natuur zo je wilt, en wat dat met Petrucciani gedaan heeft. Enerzijds zwaar gehandicapped door zijn erfelijke ziekte, anderzijds gezegend met een uitzonderlijke muzikaal talent. In Juni was ik met mijn vrouw in Parijs en daar trof ik het graf aan van Michel op de beroemde begraafplaats Pere-Lachaise. Dat was even een bijzonder moment.
Petrucciani was ook een begaafd componist die probeerde muziek te schilderen zoals hijzelf zei. Niet om op canvas vast te leggen maar het schilderen van gevoelens, van binnen horen en voelen. Bijvoorbeeld het stuk Brazilian Like dat ik beschreef in een eerder artikel en waarin hij dat typische Braziliaanse begrip “saudage” , dat wij weemoed noemen, muzikaal heeft geschilderd.
Bijgaand filmpje van het stuk September 2nd is ook afkomstig van een live concertregistratie in Stuttgart 1998 met zijn favoriete bezetting. Dus Anthony Jackson op zes-snarige basgitaar en Steve Gadd op drums. Let vooral op de geweldige chemie tussen Michel en Steve die elkaar feilloos aanvoelen. Steve weet en begrijpt wat Michel gaat doen en accentueert het pianospel waardoor het geheel een geweldige spanningsboog krijgt dat verder wordt uitgebouwd met crescendo’s en diminuendo’s (luider en zachter) en culmineert in een mooi figuur van piano en drums samen in minuut 5:04 van het filmpje. Intense muziek.
0 Responses to “Michel Petrucciani: September 2nd.”