“Creativity is knowing how to hide your sources.”~Albert Einstein
Charlie Parker en Lennie Tristano, pioniers van de Contrafact
Contrafacts ? Contrafacts werden nergens op zo grote schaal toegepast als in de jazzmuziek.
Maar wat zijn Contrafacts feitelijk ? En hoe is het verschijnsel ontstaan ?
Simpel gezegd is dat een melodielijn gebaseerd op een accoordenschema van een reeds bestaande compositie.
Neem bijvoorbeeld een simpel schema als van “Happy Birthday”, zet er een andere melodielijn op en je hebt een contrafact. Maar ook als er op een bruiloft een nieuwe tekst wordt geschreven op een bestaand stuk, maar dan specifiek bedoeld voor het bruidspaar, is er sprake van een contrafact.
Het is niet duidelijk wie deze term bedacht heeft maar zeker is dat in de bebop periode hier op grote schaal van gebruik werd gemaakt.
De vraag is waarom dat specifiek in die periode gebeurde ?
Het antwoord is simpel en voor de hand liggend. Grote bebop pioniers als Lenny Tristano, Charlie Parker, Dizzy Gillespie en John Coltrane waren hevig aan het experimenteren met nieuwe improvisatievormen.
Om die vormen uit te proberen en te verbeteren maakten ze gebruik van standards, zoals I Got Rythm van Gershwin en All The Things You Are van Kern. Dat werd niet gezien als copy catting (plagiaat) maar als een volstrekt legitieme poging tot vernieuwing.
“I’ve found you’ve got to look back at the old things and see them in a new light.”~John Coltrane
Daar zijn heel intessante composities uit voortgekomen zoals bijgaand stuk van Thelonius Monk met de titel “Bright Mississippi”. Als je dit stuk na de intro vanaf de eerste maat meezingt op de tune van “Sweet Georgia Brown” dan weet je wat een Contrafact is.
0 Responses to “De wondere wereld van de Contrafacts in jazz.”