
In een interview van 7 maart 2011 stelt MCN directeur Janneke van der Wijk: “MCN staat op de kaart en is klaar voor de toekomst”. Het eerste klopt zonder meer sinds de MCN subsidie dreigt te worden gestopt. Het tweede, de toekomst van het MCN is er slechts drie maanden later zo goed als zeker niet.
Je vraagt je af: hoe kan een bestuurder van een organisatie zo falikant de plank misslaan ? Dat vraagt om een nadere analyse.
Geen politiek “gut feeling”.
Als je het regeeraccoord leest en je weet dat de PVV in je nek hijgt dan moeten alle signalen op rood gaan. De overheid die met vier miljoen belastinggeld het MCN subsidieert is een key partner en dan moet je als bestuurder zwaar netwerken, je politieke voelhorens uitsteken en lobbyen waar je kan. Dat is allemaal niet gebeurd zo lijkt het. Directeur van der Wijk denkt zelf dat ze er op het laatste moment “uitgelobbied” is door een andere organisatie. Bovendien waande men zich zo goed als safe door een positieve visitatie van het ministerie van OCW. Maar een vakmatige visitatie is iets heel anders dan politieke besluitvorming. Kennelijk miste het bestuur een politieke antenne en wist men de key partner absoluut niet in te schatten.
Hoe productief is het MCN ?.
Als de cijfers juist zijn dan krijgt het MCN dus jaarlijks vier miljoen euro. Daar zal best nog wat bijkomen door de eigen commerciele aktiviteiten als die tenminste winstgevend zijn. De organisatie bestaat uit totaal veertig FTE’s die door zestig medewerkers worden ingevuld. Als je dan een quick en dirty rekensommetje maakt kom je tot de volgende conclusie: veertig FTE’s betekent met een gemiddelde aan personeelskosten van E 50.000 per FTE dat elk jaar E 2 000 000 aan salarissen opgaat. Dat is de helft van de subsidie. Dat betekent dat zestig man personeel een jaar bezig zijn de resterende E 2.000.000 subsidie te verdelen. Dat betekent per medewerker E 33 000 per jaar. Daar zijn ze een heel jaar mee bezig. Je kunt je dan afvragen: hoe productief is dat ?
Interne focus.
Het MCN bestaat sinds januari 2008 uit een fusie van het Nationaal Popinstituut, Donemus, Gaudeamus, De Kamervraag en de Gezamenlijke Jazzinstellingen. Je hoeft geen helderziende te zijn om te bedenken dat alleen al zo’n fusie waar interne koninkrijkjes, persoonlijke belangen en ego’s een grote rol spelen, hun tol hebben geeist en tot eindeloze vergaderingen moeten hebben geleid. Dat betekent overmatige interne focus en weinig oog voor de keypartner, de klant, laat staan de klant van de klant (het publiek).
Maatschappelijke Impact.
Als je er vanuit gaat dat de resterende subisidie wat overblijft na salarisaftrek, wordt verdeeld over verschillende muzieksoorten (pop, jazz, klassiek, wereldmuziek) enz. en vervolgens dat weer wordt verdeeld over verschillende activiteiten (concert support, CD’s, uitgeverij, awards enz.) die bovendien alleen de top van de muzikale pyramide bedient, dan moet je je afvragen hoe effectief het MCN is en hoe groot de maatschappelijke impact van hun activiteiten is. Ga er maar vanuit dat de gemiddelde Nederlander geen besef heeft van het MCN maar wel als belastingbetaler opdraait voor de subsidie. Met weinig wortels in de samenleving hoef je niet al te veel te rekenen op steun vanuit de politiek en van de PVV al helemaal niet.
Directeur Janneke van der Wijk is inmiddels vertrokken en in haar plaats is een interim van het CvA overgekomen, die zal zich nu wel achter de oren krabben.
Als zoon van een beroepsmuzikant zal ik de laatste zijn om te willen dat het MCN stopt. Maar hopelijk worden er wel lessen getrokken en zal het MCN in staat zijn een turnaround strategie te formuleren gericht op een organisatie die productief en effectief te werk gaat, met gevoel voor de samenleving en publiek en op commerciele basis geldstromen genereert voor alle musici en niet alleen voor de top van de pyramide.
Vind ik leuk:
Like Laden...