‘Om je authentiek te tonen is je oorsprong relevant,geleende jazz gedijt niet daarmee blijf je een figurant’
Geïntrigeerd door de eerste kennismaking met Joe Vanenkuizen (zie vorige blogpost van 15 juli) ben ik nog even verder gaan speuren. Op Wikipedia staat een korte bio van Joe, met daarin een prima Discografie waaruit ook een grote bewondering voor Duke Ellington blijkt.
Joop van Enkhuizen
Joe wint in 1965 met zijn kwartet het Loosdrechts Jazz Concours wat in die dagen in hoog aanzien staat. In de korte bio komt Joe op mij over als een oorspronkelijke geest, zij het met wat lijkt een megalomaan trekje. Hij heeft ook een carriere die dan stopt en dan weer met een come back tot leven komt.
De tekst in Wikipeia over het einde van zijn muziekcarriere in 2001 is wat raadselachtig. Er wordt gesproken over zijn derivative jazz activiteiten. Maar wat daar precies onder verstaan wordt ?
Het Wikipedia stuk besluit dan met ” en besluit door het wakker roepen van een slapende reus de Nederlandse jazz te her-definiëren met een oorspronkelijk jazzconcept zoals eerdere essentiële grenzenverleggers Django Reinhardt, Toots Thielemans en Dave Brubeck”
Toe maar, dat is nogal wat om jezelf in die rij te scharen. En wat ermee wordt bedoeld en wat er van terecht gekomen is ? Wie het weet mag het zeggen.
Ook beschikt Joe over een eigen You Tube Channel (Euriginal’s Channel) met een groot aantal video’s met veel, zo niet alles met composities van Joe in 3/4 maat.
Er staat ook een lekker swingende opname op uit 1988 met origineel drumwerk van Han Bennink, in een compositie van Misha Mengelberg “Driekusman Total Loss”, waarvan overigens de eerste maat rechtstreeks gejat is van Charlie Parker’s “Billy’s Bounce”.
Insluiten in dit stuk heeft de eigenaar niet toegestaan en dat is jammer maar het staat op het You Tube kanaal.
0 Responses to “Joe Vanenkhuizen in de rebound.”